noypipages's blog

Mabilis na lumipas ang dalawang linggo at ilan sa mga negosyo nila sa Amerika ay naikutan na ni Eddie, mula sa malalaki hanggang sa pinakamaliliit na mga boutiques at food stalls.

"So Gab are you ready to take over? Parang gusto ko na rin kasing magpahinga, you will ofcourse take my position as chairman." Si Enrico habang magkakaharap sila sa lamesa para sa pananghalian. Sa narinig ay natigilan si Matt at sumabat sa tito niya.

"Tito don't you think it's too early to put big responsibilities kay Eddie?" Kontra niya sa sinabi ni Enrico.

"Matt, he owns the largest percentage of shares, I am just sitting in my position in his behalf dahil wala pa siya noon, but now that he's here e tama lang na ibigay ko sa kanya ang posisyon niya, I think he can handle things, besides all three of us will be on his side." Sagot ng matanda.

Matapos mamili ng mga grocery ay tumuloy na sila sa presinto para bisitahin si Bogart, habang nag-aantay siya sa visitor's area ay hindi alam ni Eddie kung pano papakiharapan ang dating kaibigan. Maya-maya ay pumasok ang isang pulis at kasunod nito ay si Bogart na nakaposas.

Ilang minuto na silang magkaharap sa lamesa ay wala pa ni isa mang nagsasalita sa kanila, nakatingin lang si Eddie sa dating kaibigan, kita ang malaking inilaglag ng katawan nito. Magsasalita na sana siya nang may iabot na maliit na papel sa kanya si Bogart, pagtingin niya ay may nakasulat ditong address sa Pampanga.

"Gosh!" Gilalas na usal ni Mica saka tumingin kay Eddie, tahimik lang ang binata pero makikita ang pangingilid ng luha sa mga mata. Si Matt naman ay walang imik.

"Patawarin mo ako Gabriel, pero maniwala ka na dinala ko sa loob ng kunsensiya ko ang nagawa ni Papa sa loob ng napakaraming taon, kaya naman natuwa ako nang malaman kong ikaw ang nawawalang pinsan ko." Si Enrico na umiiyak na matapos ang rebelasyon.

"Ano ang nangyari sa mama ko?" Tanong ni Eddie.

"You drive, sa bahay tayo" utos nito pagsakay niya sa kotse at binuhay niya na ang makina. Maraming pumapasok sa isip niya, pero likas na sa kanya ang madaling magtiwala kaya inalis niya ang agam-agam at sumunod na lang sa agos ng mga pangyayari.

Nang makarating sila sa bahay ay nakita ni Eddie ang dati niyang kotse, mukhang bago parin ito dahil ilang buwan niya lang namang nagamit. Naroon pa rin ang tatlong guwardiya at lahat ng mga ito ay bumati sa kanya.

"Use your old room Eddie, I will inform Dad na nahanap na kita" narinig niya mula kay Mica, umakyat siya sa dati niyang silid, naroon pa rin ang mga damit na ginagamit niya noon, hindi naman kasi niya inalis nung lumipat siya sa silid ni Patricia. Hindi niya alam kung magbibihis siya gamit ang mga dating damit, hindi niya alam kung pwede niya nang gamitin ulit ang mga magagarbong appliances na nasa loob ng dating silid niya dahil hindi niya pa alam kung ano talaga ang papel niya dito bukod sa paghihintay na maayos ang mga papeles niya papuntang Amerika.

Ang kwentong ito ay likha lamang mula sa aking malikot na imahinasyon, ano mang pagkakatulad sa pangalan ng tao o lugar ay nagkataon lamang at hindi sinasadya.

1995....

Kailangang mailayo ang bata, kailangan kong sundin si Papa. Sa isip ni Enrico habang nagmamaneho ng kotse. Napadpad siya sa Quiapo, kinuha ang sanggol saka lumabas ng sasakyan at luminga-linga sa paligid, dahil halos magmamadaling-araw na ay wala nang tao sa paligid ng simbahan maliban sa mga tindero na naghahanda ng mga paninda.

Napansin niya ang isang matanda at sa tingin niya ay mukhang mabait ito kaya nang makatiyempo na umalis ito para kunin ang ibang paninda ay maingat na inilapag niya ang bata sa malapit sa basurahan. Tinitigan niya ito at hinalikan, "patawarin mo 'ko, pero babalikan kita pangako" sabi niya dito, ngumiti ang sanggol sa kanya na para bang naiintindihan siya kaya naman bago pa magbago ang isip niya ay iniwan niya na ito at walang lingon-lingon na sumakay ng sasakyan at saka umalis, "Papa sana ay hindi tayo usigin sa kasamaang balak mo" sabi niya sa sarili.